Laatste verhaaltje

Laatste bericht,
De vakantie zit er bijna op............als we terugkijken is het snel gegaan, maar van de andere kant ook weer niet, voor ons hoeven we niet naar huis maar heel erg vind ik het ook niet.
Nog even een opmerking over het vorige verhaaltje, we gingen naar een Chinese tempel, je slippertjes uit, en rond kijken. Toen we buiten kwamen waren de slippers van Nienke weg, en stonden er nog een paar oude afgetrapte exemplaren, duidelijk dat iemand zich " vergist" had.
Zoals ik al beschreef, drie weken op een plaats is lang, de afwisseling kwam met Nienke en Bas. Bas begint met het halen van brevet, en het vieren van zijn verjaardag.
De duikmaster, onze vriend Umpuk , had een spandoek gemaakt voor onderwater......prachtig, en er was chocolade taart.........jammer dat de ramadan begonnen is, hierdoor konden we de taart niet meenemen op de boot, de moslims vasten overdag en eten als de zon onder is.......Wij als westerse proberen daar rekening mee te houden, zoveel mogelijk buiten het zicht eten en drinken.......het roken is een stuk moeilijker.......dan mogen ze ook niet, apart geloof, en zwaar voor de crew. Voor ons misschien een oplossing voor het overgewicht, ze vallen in die maand redelijk af.
Bas met vlag en wimpel geslaagd voor zijn eerste ster, de laatste twee duiken heeft hij met ons gedaan, nu nog even minder slurpen, maar dat zal de ervaring in duiken zeker verbeteren. De hele familie duikt..........wat een rijkdom, dus de boot moet groter worden thuis........

We hebben 22 duiken gemaakt, ik zit inmiddels aan duik 798, bewust niet naar de 800 gegaan, gezien we het niet kunnen vieren met de crew.....
Het duiken, veel stroming, weinig haaien, maar heel veel schildpadden, van groot naar klein, ik zet nog wat filmpjes op de site. Het lijkt allemaal op elkaar, maar er is een duidelijk verschil in grote en soort schildpad .
Ik de dagen dat we niet gedoken hebben was het rondlopen, en kopen van souvenirs ,of aan het zwembad, werken aan de kleur...... 
We zijn een dag met de auto rondgegaan, eerst naar Peduli anak, dit is een stichting die we al 6 jaar sponseren door elke maand een bedrag over te maken wat tegoed komt aan een kind, hiervan kan hij wonen, eten, naar school, voorzien in zijn onderhoud. We hebben geen emotionele band met hem, maar wel kennis gemaakt, Supi is zijn naam, even een rare situatie, we waren onaangekondigd op bezoek.
Nienke en Bas willen dit ook gaan doen, mooi !
In de buurt was ook een "rumah sakit Jiwa" dit is een gekkenhuis, een psychiatrisch ziekenhuis, ik ben al een eerder in zo een instelling geweest, 12 jaar geleden in Bogor, dus was het mooi dat we de gelegenheid kregen. De directeur heeft ons rondgeleid, van de isoleercel tot de drugs afd., ze hebben wel progressie gemaakt in de afgelopen jaren, en dat is goed, maar liggen nog wel wat jaartjes achter. Een detail, er is een klasse verschil, als je geld hebt krijg je een betere zorg dan als je arm bent......
Hierna zijn we naar de watervallen gegaan, wat een klim, ik heb nog last van mijn kuiten, maar wel leuk om mee te maken, en........wat was dat water koud.
Er zijn nog wat foto's van onze vriend de spin, hij zit er nog steeds, een vleermuis die een vrucht vast heeft, tjiktjak die net een mot gevangen heeft, de waterval, de apen, zo brutaal als ze zijn, en onder water......
We zijn ook samen met Alwi vis gaan eten in het lekkerste visrestaurant, die gast heeft heerlijk zitten smullen, krijgt hij ook niet elke dag.....

Wat een reis toch weer, hele leuke dingen meegemaakt, maar ook zaken die je niet verwacht. Het mooie van deze reis was natuurlijk de beide kids, als je drie maanden weg bent in je ziet allebei de kinderen met aanhang, is natuurlijk heerlijk, hierdoor is de heimwee naar huis ook verdwenen.
Wat zullen we het missen, het weer, het eten , de mensen, en het mooie land.....en de prijzen, het zal wel weer wennen worden om € 3,5 te betalen voor een brood bij de bakker, daar kun je bij een warung voor eten, met z' n tweeën .
Wat ik niet ga missen is dat je ze hier, papa Dick en mama Anita noemen......als je wat ouder bent is dat voor hun een vorm van respect.......maar voor ons een bevestiging....
Ik had nog even gebeld naar lion air om met z'n allen te zingen voor Anita, en een leuke luping  uit te voeren, gezien haar verjaardag.........maar dat deden ze nooit.....
In Jakarta aangekomen, op zoek naar wat verjaardagsbiertje, met de tuk-tuk, en natuurlijk bij een javaanse Chinees ......ook hier zijn de maatregelen doorgevoerd, het verminderen van verkoop alcohol.
Toevallig waren er net vrienden van Bas en Nienke aangekomen, en hebben we samen een biertje op het dak van het hotel, met zwembad, gedronken......toch nog een klein gezellig verjaardagsfeestje .
Nu staat alleen nog de lange reis voor de deur, eerst naar Hong Kong, en dan naar Amsterdam waar we dinsdagmorgen om 6.55 uur arriveren. Nienke en Bas vertrekken een dag later, kleine communicatie stoornis bij de boeking.
Bedankt voor de reacties, en ik hoop dat je van mijn gezever hebt kunnen genieten.
Papa Dick en Mama Anita.( voor de laatste keer)