De laatste dagen met de kids.

De laatste dagen met de kids.
Het was weer een lange reis van Wanema , via jajapura en Makassar naar Denpassar op Bali. In Wamena kwamen we een Nederlander tegen , die werkte al zes jaar in dit gat, en gaf de tip om naar een lounge te gaan, je betaald een bedrag, en dan kun je onbeperkt eten en drinken, zeker omdat de wachttijden vaak langer duren dan ze staan aangegeven, ik heb het hier over gemiddeld Vier a vijf uur wachten. Een geweldig idee, niet dat ze bier hadden, maar wel eten en thee, koffie of jus. We hebben wat cakejes op en Jordy en Anita uiteraard rijst. Voor Jordy een uitermate goede regeling.......altijd honger en hij moet er nog van groeien.....
Het plan was om naar een resort te gaan waar Anita en ik ook al eerder gezeten hadden, maar dit was zo duur geworden dat we naar de watering hole gegaan zijn, voor de kenners onder ons, herkenbaar?  Ze waren daar nog steeds even aardig, maar helaas nog steeds geen zwembad.......en dat was de eis voor de laatste dagen.
Nu zie je toch weer de ervaring van die kids om iets uit te zoeken, dat kunnen ze, en daarbij nemen ze niet meteen een beslissing......iets wat wel zou kunnen doen.
We hebben weer een paradijs gevonden, het is het idee zoals Sania house, prachtige kamers met zitje voor een redelijke prijs, waar we de laatste dagen heerlijk kunnen relaxen. En een zwembad.....
Een koud bier winkeltje is om de hoek, en de mogelijkheid om het koud te zetten is aanwezig door de koelkast op de kamer.
Het gevoel om Wamena te vergeten, geen bier, is gelukt, zijn een paar keer redelijk aangeschoten in bed gekropen.......
Bali is nog drukker geworden dan hoe het al was, we hebben motortjes gehuurd en zijn naar Ubud gereden.......wat een drukte en gekkenhuis op de weg.
In Ubud, niet meer herkenbaar, zo druk en uitgebreid, een gevoel van benauwdheid werd ons parten.....en zeker Jordy, die wordt hier helemaal gestoord van.
Even naar Sania's house, kijken, en naar het Nederlandse project voor verstandelijk beperkte kinderen. Het project bestond dus nog steeds, goed bezig, we hebben een tegel gekocht, sponsoring, voor een nieuwe locatie . Sjaakie tari us.
Hierna terug richting ons paradijs in Sanur.
Lopen we in Sanur, komen we Theo van de Biggelaar, voorheen opleiding Cello, net met pensioen , met zijn vrouw tegen, onvoorstelbaar. 
We hebben de motortjes voor drie  dagen, €3,50 per dag....als is het maar voor de boodschappen, en kijken wat we gaan doen.
Als we s' avonds buiten  zitten, zien we elke avond onze huisrat lopen, een klein ratje die van schrik onder de struik  blijft als we in de buurt zijn.
De dagen gaan voorbij, gisterenavond echt de toerist uitgehangen, in een café naar een live bandje wezen kijken, met de nodige bintangs . Anita en ik zijn aangekomen, en verwachten dat we de komende tijd weer gaan afvallen, Jordy, zoals al eerder beschreven, eet  vijf keer op een dag........we gaan dat terugbrengen naar twee keer, met af en toe een tussendoortje. Dit buiten de bintangs, Jordy kan ook niet naar bed, en wij gaan niet, optimaal gebruik maken van de aanwezigheid van de kids, over een paar dagen moetende afscheid nemen......het gevoel hierover is........wat moeten we toch de komende maanden.
Ik heb een aantal video's kunnen plaatsen op site, weet niet of je dit kunt zien? ( eindelijk fatsoenlijke WiFi) 
Ik plaats ook nog een foto van een toilet met Anita, een kikker in de wc, ze heeft hem niet kunnen kussen of er nog een andere prins in haar leven was, zeker niet meer toen het personeel, nadat we ze gehaald hadden, de wc. Gewoon doorgespoeld had......weg kans.
Gisterenavond heeft Pien al onze vluchten geboekt, van Denpasar naar Bandar Lampung, Sumatra , Padang naar Kuala lumpur, en dan naar Bangkok, op bezoek bij Erwin en kay, hierna weer terug naar Kuala lumpur, en dan naar Denpasar . Hierna gaan we een rondje lombok doen.......is de planning, maar dat altijd nog veranderen. Dit was even in het kort de komende twee maanden.
De laatste avond met de kids op stap, maar zeker niet nadat we bij onze favoriete rumah makan zijn wezen eten, nasi goring, cap cay, en bistic ajam , en dit voor nog geen 2 euro per persoon, inclusief water......Jordy geeft al aan dat hij dit het meeste gaat missen.......en niet ons We zijn naar een Jazz café geweest, live music , en een aardig drankje gedronken, de hoogste rekening die we hebben af moeten rekenen, maar wel gezellig.
Taxi terug en nog een drankje, die taxi probeert je altijd te naaien om niet op de meter te rijden, dan niet dus, bij de volgende ging het wel, en die had een aardig tip, alleen maar om die andere te fucken.....
Vandaag de laatste dag voor de kids, vanavond vliegen, we brengen ze naar het vliegveld
Wij blijven hier nog een paar dagen om uit te huilen, en vertrekken 5 mei.....maar komen hier voor 2 dagen terug op 1 juni, ik laat de peniskokers hier achter, ze maken in dit paradijs nergens een probleem van.
Het afscheid voelde, was, is zwaar, een stuk zwaarder dan bij de eerste keer dat ze vertrokken.
We hebben net bericht gehad dat ze weer thuis zijn, ze doen het goed met tweeën, de traanbuisjes zijn helemaal leeg, voor hun begint het" normale" leven weer.
Wat hebben we een heerlijke tijd gehad met de kids......en het gevoel blijft, en nu....
Maar zoals ik al beschreven heb, het volgende avontuur komt er alweer aan.
Trouwens de kop in de vitrine is een geiten kop, voor de saté gambing.....