Een nieuw avontuur, 21-4-2015

Een nieuw avontuur! 21-4-2015
Gisterenavond nog een paar biertjes, en even bij de rumah makan een nasi goring in Sorong, en rond negen uur naar bed, morgenvroeg om vier uur op, en om vijf uur naar het vliegveld. Ze zouden ons om vier uur wekken, half vijf dus pas....ik heb uiteraard op de klok geslapen, en om vier uur wakker. Er zou een ontbijt meegeven worden , een gebakken ei in een bakje, zeker niet genoeg voor onze Jordy.....na een uurtje vliegen naar Ambon, met verschillende luchtzakken in de fokker 50, aangekomen.
We hebben wel een transfer van ruim vijf uur.....ik snel roken en Jordy snel eten. Zijn we in ieder geval ook in Maluku  geweest! Ook hier, als je er boven vliegt een onontgonnen gebied, bergen en oerwoud.
Ook weer iets apart hier, sta je te plassen in zo een urinoir , staat er een Indo naast je, die wast zijn piemel door water uit die pisbak te pakken, met zijn ene hand, terwijl hij met de andere op de doorspoel knop duwt, om zijn Sjaakie te wassen.......nog nooit gezien in Europa .
Ik kom nog even terug op Manta's , waarom zitten er op een plaats zoveel van die beesten, dit noemen ze een cleaning station, kleinere visjes maken de Manta's schoon, ook als ze gewond geraakt zijn. Het blijkt deze Manta's de meest intelligent vissen zijn die er zwemmen, aldus de divemasters. Mooi dat dit zo werkt. Jammer dat de reisblog, met slecht internet geen filmpjes op de site krijgt. Ik ga dit later nogmaals proberen, geweldig om te zien.
Aangekomen op Nabire, natuurlijk weer hetzelfde tafereel als gewoonlijk, taxi mister, maar nu staan ze al op het vliegveld zelf. We zien dat de koffers uit het vliegtuig halen, vanuit het vrachtwagentje worden deze aangegeven......het maakt ze hier niets uit.
Uiteindelijk een prijs bepaald en met een taxi mee, op zoek naar een hotel. Uiteindelijk een gevonden, een Viproom, en een standaard de luxe, nu even onderhandelen over de prijs. Op de standaard luxe zit geen koelkastje, en wat voor mij belangrijk is, je mag hier niet roken.........dus het gaat niet door, of wel? De baas erbij gehaald, ik krijg een koelkast, en ik mag op de kamer roken.........maar krijg geen discounts , lachen dus, en het personeel ook.
Nadat we geïnstalleerd waren op de kamer, op zoek naar een bintang en eten, het was nog vroeg, dus alle warungs  zijn nog niet opgebouwd , dus maar naar een rumah makan. Saté met rijst, heerlijk. Dit is weer een echt moslim gebied, weinig plaatsen te vinden waar alcohol geschonken wordt, maar toch een winkeltje gevonden en bij het eten toch een pilsje.
Hierna terug naar het hotel, allemaal " een beetje moe" dus slapen..........om half acht....
Goed geslapen, vandaag op zoek , hoe we bij de walvishaaien komen, een beetje rondlopen dus. In Nabire, een redelijke stad, maar zeker niet gewend aan toeristen....
Het hè mister en op de foto gehalte was weer bijzonder groot, voor voor die lange en die knappe natuurlijk . Er was een festival aan de gang over papua op een pleintje, helaas hebben we de tickets al geboekt en betaald, maar zijn we al veel over de baliem mensen te weten gekomen, ze wilde heel graag vertellen hoe hun levenswijze is, alleen een klein probleempje geen Engels .......en wij te weinig...... 
Volgens mij gaat het over een aantal dagen anders, hier moesten we foto's maken.....zeker met ons erop. Zoals de foto's aangeven in volledige outfit, de ene had nog een grotere peniskoker als de andere, de kleding, schaars genoemd, is zelf gemaakt van touw. In de hutten hadden ze een vuurtje, dus nog heter dan het al was, het zweet stroomde van je af. Een van de vrouwen, heel emotioneel omdat ze geen Engels kon, terwijl haar beide kinderen dit op school geleerd hebben, echt zielig dat ze zich hiervoor schaamde. Als eerste dacht ik dat ze geld wilde voor het maken van foto's, maar dat bleek niet zo te zijn, ik had al 50000 rp gegeven, €3,5 maar die gaven ze niet terug.....haha.
Wat een leven, onze indruk was wel dat ze hier gelukkig mee waren, het feit is wel dat er weinig tot geen jongeren waren onder deze mensen. Er waren ook nog wat grappige zaken, Jordy met een peniskoker in zijn nek en Pien een borst op haar schouder, prachtig.
Uiteraard regelmatig op zoek naar eten, nasi goring bij een warung , en onvoorstelbaar bijna altijd even lekker. Ik weer even gekeken hoe ze het doen, vetsin , zout, tomatenpuree, maggi, groente, ketjap, en niet te vergeten eerst wordt de knoflook gebakken. Wat losse stukjes kip erop, en een gebakken eitje (inde olie gebakken), en klaar is heerlijke maal.
Gezien onze kleding na een week op de boot niet echt meer fris was, wij op zoek naar een laundry , als je dit in het hotel laat doen, betaal je kapitalen..........dat zou zonde zijn. Eindelijk gevonden, voor 7,5 kilo , 175000rp, 11 euro, wel als expres, de volgende dag moesten we weer vertrekken, anders was het goedkoper geweest. Het mooie was natuurlijk dat iedereen weer op de foto wilde, met name met onze reus......met al die kleine wasvrouwtjes...........vroeger waren wij dat, maar jong, lang en knap gaan voor....
Het doel van Nabire was de walvishaaien gaan zien en mee te zwemmen.....
Vreemd genoeg, terwijl dit toch redelijk uniek is, en je zou verwachten dat ze direct op de toeristen af zouden komen om dit aan te bieden, gebeurde dit dus niet. 
De taxichauffeur gebeld en gevraagd of hij wilde komen, proberen uit te leggen wat we wilde, en wij op pad met hem. Hij bracht ons naar een paar vissers, waar we na een onverstaanbaar gesprek naar de "boss"gingen. Dus naar de baas.....weer iemand opgehaald en naar de volgende baas..... Uiteindelijk gevonden, en het programma gevraagd met de prijs. Op dat gebied hebben ze wel een machtige positie, het lijkt wel of andere bewoners van Nabire dit niet mogen doen, dus de prijs was hoog, eigenlijk belachelijk hoog. Gelukkig heeft Pien er nog wel wat vanaf gekregen......
Het programma was, om 6 werden we opgehaald de volgende dag, twee uur met de auto, waar we met een speedboot opgehaald werden. Dan naar een resort, van die baas, en vanuit daar naar het platform waar we de walvishaaien zouden zien en ermee konden zwemmen. Geen walvishaaien geen betaling......
Het werd de volgende dag 7 uur, waarna we met een soort Verstappen twee uur door bergen gescheurd hebben, sommige stukken weg prima en soms door een rivier omdat ze een brug aan het bouwen waren, of door de modder.
De " speedboot" stond klaar, en op een vlakke zee richting het resort.
De verwachting van het resort was anders dan het in werkelijkheid was, het stond immers in de lonely planet........ik had een luxe resort verwacht op het eiland.....
Het waren een aantal hutjes, ze waren wel druk aan het bouwen met een paar man, en je kon zien dat ze wel eens gasten hadden, maar om daar nu een week te gaan zitten.....leek ons toch niet alles, afgesloten van de buitenwereld.
Na een kopje thee, en het werd steeds spannender , naar de ikan paus zoals ze hier de walvishaaien noemen. Met de speedboot naar het platform, dit is op zee waar ze vissen vangen voor de handel en om de ikan paus te voeren, de foto spreken voor zich.
Toen we aankwamen zagen we die grote beesten al in het water, een van 5 meter en de andere was 7 meter........en daar gingen wij mee zwemmen. Op dat platform geklommen en de snorkels en zwemvliezen aan, Jordy en ik als eerst het water in, samenzitten op de rand, elkaar aankijkend, jij of ik eerst, moet zeggen dat het even super eng is...... Voor Pien en Anita ook eng maar dan iets makkelijker met ons in het water.
Maar toch, wat een belevenis is dat, die grote beesten die om je heen zwemmen, ik heb filmpjes gemaakt in het water, en veel foto' vanuit het platform. Dit moet je meemaken om te ervaren, uiteindelijk is de angst verdwenen en aai je die beesten zelfs. Je kan niet beschrijven hoe je dit ervaart, maar het kan wel van ons wensenlijstje afgestreept worden. 
Even terugkomend op het platform, ze vertelde dat er 123 walvishaaien geteld zijn, en dat het grootste aantal van 6 tegelijk wel eens komt eten. Ze laten water in het water stromen, dat vinden ze heerlijk, en daarbij geven ze de haaien kleine visjes. Die trekken ze naar binnen met water, dat via de kieuwen weer naar buiten komt. Als er iets niet eetbaar bij zit, bv een stokje, komt het meteen weer naar buiten. Er zijn in dit gebied verschillende van die platforms. 
Na anderhalf uur in het water, pien Jordy waren er bijna niet uit te krijgen, afscheid genomen van onze vrienden en terug naar het resort, waar we een lunch krijgen.
Uiteraard vis met rijst en groente, goed te eten maar om nu zeggen heerlijk.....
Met de speedboot terug naar de auto en weer twee uur in de auto, genietend van de belevenissen.
De was opgehaald en natuurlijk moesten de giechelende vrouwen weer op de foto met onze reus.....prachtig.
Terug naar het hotel en afgerekend met de boss, het was het zeker waard, een biertje gehaald en gaan eten bij de rumah makan, wisten meteen wat we wilde eten.
De volgende dag naar Wanema......op naar het volgende avontuur.
Het internet is hier beroerd of niet, dus vandaar de verhalen achter elkaar.
We blijven 4 dagen in Wanema en gaan dan de laatste dagen met de kids relaxen op Bali .