Bandung

Beetje moeilijk geslapen, veel lawaai op de gangen.
Gelukkig vandaag de zon, dus zoals vanouds alle giftige stoffen eruit laten lopen, of anders gezegd drijfnat van het bewegen.
Eerst de trein ticket regelen voor de reis naar Malang, 16 uur in de trein, kosten 740000rp, ongeveer €50 , bij de vraag of er nog service in de trein was......nee dus. We hebben ook gezien dat er geen verkopers meer in de trein komen, er gaat zelfs politie mee om dit te voorkomen, jammer......
Dan op zoek naar het Pandu kerkhof, vlakbij, een half uur lopen.....in de hitte. Op weg naar het kerkhof nog wat foto' s gemaakt, vogeltjes, drukte, mensen in een open taxi, vliegtuigen die, voor het gevoel vlak over je hoofd vliegen, een aap aan een ketting, waar niemand naar omkijkt. Aangekomen op de Jalan Pandu, voor enkele van onze familie de bekende foto's, maar wil ze toch weer laten zien. In de jalan Pandu staat een kerk die gebouwd is door een " Vader" uit Belanda , het is vandaag Pasen, dus groot feest daar, alleen door de katholieken. Er werd een mis gehouden, het zat bomvol, dus er zijn niet alleen moslims hier.....
Overal standjes waar je iets kon kopen, en uiteraard de bloemen.....voor op het graf te leggen.......ook voor die indo's. Voor het ereveld is ook nog een algemeen kerkhof, daar leggen ze blijkbaar met Pasen bloemen neer, ze eten , of rusten uit er trouwens ook op. Bloemen bij de ouwe neerleggen doen we niet, dat vond hij maar niets......dus wij ook niet.
De poort door, het blijft mooi om dat te zien, van de drukte van alle indo's naar de heerlijke rust van het ereveld. Uit eindelijk als je er wat vaker geweest bent weet je het kruis van opa zo te vinden, moet wel zeggen dat de emotie meteen weer aanwezig was, even zitten lullen, de groeten van Greet gedaan...uiteraard ook van de rest, aangegeven dat 'zijn' familie compleet is" boven" ,maar dat de bedoeling is dat wij........nog wel even weg willen blijven. Het ereveld ziet er nog steeds prachtig uit, het kruis was niet helemaal schoon, maar dit werd snel opgelost zoals de foto' s aangeven. Wat ik mooi vond is dat ze nog steeds de spullen die we achter gelaten hebben. Een kort gesprek met de manager, gelukkig sprak hij een klein beetje Nederlands, en snapt hij direct wat ik bedoelde, de foto is het bewijs.....
Er komt een foto voorbij , " Op gericht ter gedachtenis" slaat niet op Anita.
Op de terugweg even op zoek naar een stekkertje voor de foto' s en kopjes om zelf koffie te maken op de kamer, Greet we zijn je nog steeds eeuwig dankbaar voor, tijdens een van onze reizen samen, een waterkoker mee te nemen, we hebben er nu standaard een bij. Als laatste voor vandaag is een foto van de Haagse klapper taart......al hebben we dit volgens mij nog nooit gegeten. Vandaag Pien en Jordy nog aan de telefoon gehad, heerlijk om ze te horen, zo dichtbij, maar nog vier dagen van ons af..........sampai jumpa