Vanuit Malang tot in West Papua

Ik heb ook gevonden hoe je locatie kunt aangeven ......
Met de trein naar malang, 16 uur, om 16 uur weg en de aankomst was de volgende morgen om 9 uur. Uiteindelijk valt het wel mee achteraf, wel kapot, Anita kan wel slapen, maar mij lukt het slecht, om nu nog een keer die reis te maken moet ik wel overwegen........ik denk het niet.
In malang aangekomen op zoek naar het helios hotel, een jaar of 14 geleden heb ik hier samen met Mario en de Coef, gezeten. Veel kan ik me niet herinneren maar ze hadden toen geen westerse toilet, een gat en je pantat wassen met je linker hand, gelukkig, niet meer, ik ben links, en daar eet ik ook mee, terwijl dit voor die Indonesië' s je " vuile" hand was.....
Veel veranderd maar een aardige kamer voor een redelijke prijs. Voor. Backpackbestemming nog steeds een begrip, daarom op het dak een aantal gasthouse hutjes, voor minder.....niets meer voor ons, oudere......We waren natuurlijk helemaal op, toch een ontbijtje op het dakterras, onder een afdak want de regen barste weer los, zo krijgen we nooit een kleurtje. Hierna geprobeerd een schoonheidsslaapje te doen, wel geslapen maar de rest is niet gelukt . In de middag toch de stad in, wel een regenjas gekocht, en op zoek naar de vogeltjes, ik kon me nog herinneren dat er gekleurde kuikens waren. Gevonden, en nog vele anderen. Zoals je op de foto' kunt zien uitjes en een kingfischer, deze hebben we op onze reis toen we in de jungle zaten, in Kalimantan gezien, prachtige vogel. Op de foto' nog wat levend voer voor de vogels, kakkerlakken en maaien, het maakt hun niets uit waar ze met hun handen in zitten. Hoe mooi is het en wat zie je allemaal als je een half uurtje op een kruising gaat zitten en kijkt wat er gebeurd, of wat er langs komt, een vrachtwagentje vol stoel, maar dan ook met mensen erop.een mooi bord met daarop verschillende richtingen, een brommer met een winkel, een jongetje wat bedelt met een gitaartje, en wanneer de auto' stoppen hij voor het raam een deuntje slaat......er zijn er maar weinig die het raam open doen en wat geven. Als je de camera wat hoger houdt zie je prachtige berg in de verte. Sommige Beck rijders zijn moe en doen een dutje. Anita zag de crew bus van metellica, helaas waren de spelers er niet bij. 
Toko oen, weer een begrip in malang, hier komt iedereen met een lonely planet, een toko die vroeger opgericht is door de Nederlanders , waar nu nog steeds Nederlandse artikelen gemaakt en verkocht worden, gevulde koeken, hagelslag, maar ook specialist in ijsjes, zoals je op de foto' ziet. Maar wat ze ook hadden was nasi goring speciaal, heerlijk, en op mijn verzoek sambal badpak, het water loopt me weer in de mond. Ik heb een potje mee gevraagd voor Jordy, die houdt er ook wel van.
Terwijl we op de bus aan het wachten waren kwamen er een aantal indo's, zeer geïnteresseerd in mij, naar ons toe. Ze wilde graag met mij op de foto, met name diegene die op de foto staat, een hele echte......prachtig, hij wilde mijn ring, maar ik heb hem uitgelegd, als ik hem mijn ring zou geven we dan getrouwd zouden zijn.
De bus vertrok, en ik ben in enkele verbazingen gevallen, het was 3 minuten voor 5, en hij zou om 5 uur vertrekken, het was een super luxe bus, bijna nieuw, nog nooit mee gemaakt, maar de grootste verbazing was wel, maar hier kwam ik halverwege pas achter, ze hadden een rookruimte. Er was achterin een hokje, met afbuiging waar je in kon roken!!!!
12 uur zou de reis duren naar Bali , ik kon natuurlijk weer niet slapen terwijl Anita lag te ronken. Het was super koud, airco, in de bus, en was mijn vest vergeten in de trein, er was wel een dekentje, maar niet genoeg voor mij. Ik blijf me verbazen over de rijstijl van de bus, het blijft hier dat de grootste de meeste rechten heeft, iedereen gaat aan de kant, als dit gevaarte eraan komt, onvoorstelbaar dat er niet meer ongelukken gebeuren. Na 7 uur kwamen we bij de Ferry naar Bali, steeds dichterbij ons kind, dit hield me op de been. Het kantoor van de bus had aangegeven dat we na de Ferry in een minibus zouden overstappen, en dat klopte helemaal, we werden afgezet, en toen was het wachten, ergens bij een benzinepomp, waar wat stoelen en bankjes stonden. Na twee uur kwam er een gast op de brommer, de chauffeur van de bus, die heel rustig alles klaar maakte om te vertrekken. Ik lag te verrekken op die harde bank, pijn aan mijn heupen, geen echte Indo dus.
Er waren er nog een paar die aan het wachten waren, waarbij er een Engels kon, net zo goed als ik Bahasa. We hadden het adres gekregen van Pien, ze zouden ons ophalen op het busstation waar we afgezet zouden worden. Met die gast, dodo was zijn naam, afgesproken dat hij aan de driver zou vragen ons daar af te zetten.pien smsde hoe laat we er waren, maar ik had aangegeven dat we vertraging hadden.....we werden afgezet, maar moesten nog een eindje de straat, zandpad in om bij villa bunga Melati te komen, waar de ouders van Jordy gehuurd hadden. Ze waren al een week daar, en vonden het leuk dat we nog even langs kwamen. Toen we aankwamen, behalve Pien en jordy, sliep iedereen nog, wat een weerzien........ heerlijk. 
Na het knuffelen werden ook Dianne en Will ook wakker, een heerlijk welkom, en wat een paradijs, met zwembad, en daar had ik me ook op verheugd. Wat heerlijk om weer met die kids te zijn.
We zijn zo gastvrij ontvangen met eten drinken, de mogelijk tot een slaapje en gezelligheid. Ook met de vrienden van Dianne en Will, jet, Theo, en Bernadette , gezellig volk! De villa werd tussen een aantal uren bevolkt door twee dames die kookte, eigenlijk alles voor je doen, tot aan de finale, dit moest je zelf doen. Jammer dat we niet een dagje eerder konden, we moest in de avond weer vertrekken om het vliegtuig van 1.40 te halen naar sorong , weer een reis van, ongeveer 16 uur, maar dan met die kids. Het rare is wel, heb je die kinderen anderhalf jaar niet gezien, het is weer zo vertrouwd dat het zo weer loopt tussen hun en ons. Moet nog niet denken aan het afscheid.....zeker als we afscheid moeten nemen van Dianne en Will , en de rest. We gaan in ieder geval ze uitnodigen als we terug zijn voor een etentjes bij ons thuis met saté . 
Morgen meer.